Sarkoidy – co to takiego?

Sarkoidy – co to takiego? Sarkoidy, których pomimo małej złośliwości nie należy bagatelizować, ponieważ są nie tylko problemem kosmetycznym. Nieleczone mogą w znacznym stopniu ograniczać użytkowość oraz wartość ekonomiczną Twojego konia.

Sarkoidy to nowotwory skóry bez zdolności do wywoływania przerzutów, ale posiadające duże predyspozycje do nawrotów oraz rozwoju w innych miejscach ciała. Najczestrzymi miejscami występowania sarkoidów są miejsca pokryte cienką skórą z niewielką ilością sierści. Sarkoidy „lubią” miejsca w których koń częściej się poci takie jak: głowa, szyja, klatka piersiowa, podbrzusze, pachwiny oraz zewnętrzne narządy płciowe. Sarkoid może przybierać różne formy: od litych guzków, brodawkowatych, uszypułowanych narośli do wrzodziejących guzów o wyglądzie „dzikiego mięsa”.

Występowanie i choroba wywołujące sarkoidy

Na występowanie sarkoidów narażone są wszystkie konie bez względu na umaszczenie, rasę oraz płeć. Pierwsze sarkoidy można zaobserwować u koni w wieku od 3 do 10 roku życia. Do końca nie wiadomo, dlaczego jedne zwierzęta są bardziej podatne na tę chorobę a inne nie. Według badań 1 do 12% populacji koni jest narażonych na zachorowanie. Naukowcy podejrzewają, że skłonność do sarkoidów ma podłoże dziedziczne.

Sarkoidy są wywoływane bovine papillomavirus- wirus brodawczycy bydła typu 1 lub 2. Badacze twierdzą, iż istnieje duże prawdopodobieństwo, że sarkoidy przenoszą się z jednego osobnika na drugiego, dlatego choć to w wielu stajniach trudne do wykonania, konia zainfekowanego należałoby odseparować od młodych koni. Aby ograniczyć rozprzestrzenianie się wirusa, chore zwierzę powinno mieć także swój osobny zestaw szczotek.

Rodzaje sarkoidów:

• Sarkoidy guzowate– najczęściej występują w okolicach powiek i kończyn miednicznych. Są to zmiany zbite lokalizujące się pod skórą, wyczuwalne jako uwypuklenia skóry.
• Sarkoidy płaskie– występują głównie w obrębie głowy (okolice chrap, oczu, uszu), szyi, a także pachwin. Są to chropowate zmiany, zwykle przypominające strupa. W miejscu ich występowania brak owłosienia.
• Sarkoidy włókniste– znajdziemy je głównie na podbrzuszu, szyi, klatce piersiowej oraz kończynach. Są to rogowaciejące twory, charakteryzujące się szybkim rozwojem. Często ulegają one owrzodzeniom stanowiąc zagrożenie dla wtórnych infekcji.
• Sarkoidy złośliwe– jest to na szczęście niezwykle rzadki typ sarkoidów; występują podskórnie, rosną bardzo gwałtownie.
• Sarkoidy mieszane– są kombinacją dwóch lub większej liczby typów sarkoidów
• Sarkoidy brodawkowate– występują przede wszystkim w okolicach głowy, pachwin oraz zewnętrznych narządów płciowych. Są to suche, zrogowaciałe zmiany, charakteryzujące się brakiem owłosienia w obrębie zmiany, a ich wzrost jest zwykle powolny.

Jak wygląda sarkoid?

Rozpoznanie sarkoidów nie przysparza trudności jednak w przypadku wątpliwości diagnoza powinna być potwierdzona za pomocą biopsji. Dokonując badania należy miec na uwadze, że dwa sarkoidy u jednego osobnika nie zawsze są takie same. Diagnoza powinna opierać się na rozpoznaniu każdej zmiany indywidualnie.

Jak leczyć?

Leczenie sarkoidów jest dość trudne a to za sprawą tego, że wykazują one dużą zdolność do nawrotów. Nie ma jednego zalecanego leczenia. Wybór właściwej ścieżki leczenia zależy od typu sarkoida, jego umiejscowienia, a także preferencji właściciela. Nie ulega natomiast wątpliwości, iż każda tego typu zmiana wymaga obserwacji oraz leczenia.

Pamiętajmy nie próbujmy sami leczyć sarkoidów!  Z czasem będzie gorzej. Każdą zmianę należy skonsultować z lekarzem weterynarii, którzy wybierze odpowiednią metodę leczenia. Należy również pamiętać, że raz zainfekowany koń, pozostanie wrażliwy na występowanie sarkoidów do końca życia.

Pamiętaj! Informacje zawarte w tym wpisie mają jedynie charakter informacyjny.

Opracowanie na podstawie  Equine Vet J, Wikipedia